2019 hayallerim götümde patladı

Çarşamba, Ocak 09, 2019


  2019 benim için hiç iyi başlamadı. Dün yaşadığım olaylardan sonra hayata devam edebilmek benim için çok zor. Hala kendime gelemedim. Üstelik hiçbir şey yapamıyorum. Ne yemek yiyor, ne bir şeyler izliyor, ne de gülebiliyorum. İşin kötüsü kendimi kilitlenmiş gibi hissediyorum. Hareket etmek bile çok zor oldu bugün benim için. Allahım ben bu duruma nasıl alışacağım şimdi ya.

  Lafı fazla uzatmayacağım bu sefer. Çünkü ne kadar yazarsam yazayım artık okumuyorsun biliyorum. Hem artık insanlar yazı falan da okumuyor her şey video platformlarına kaydı. Bende de video çekme cesareti olmadığı için yazarak varolmaya çalışıyorum ama olamıyorum. Bide yazı yazacak moralim yok eskisi gibi. Şu an o kadar moralim bozuk ki bu cümleleri yazarken göğsüm ağrıyor. Dün işten ayrıldım. Birdenbire oldu her şey. Akşama doğru ofisteki yönetici beni yanına çağırdı. Ben o sırada kendi işlerimi halletmeye çalışıyordum. Sorumlu olduğum bir marka, şirketle anlaşamamış. Marka gidince ben de kısmen boşta kalmış gibi oldum. Başka markam vardı tabii ama o pek vaktimi almıyordu. Bunun dışında arkadaşlarıma sürekli destek oluyordum. Hiçbir şekilde boş kalmıyordum. Boş boş takılmayı ben de sevmem zaten, içime sinmez. Yine de bu durumu farklı yorumladı yöneticiler. Çok üzüldüm ve hala çok üzülüyorum. Sorumlu olduğum markanın stresini kaldıramadığımı ve iyi şekilde durumu yönetemediğini belirtti konuşmamızda. Stres ortamıyla başa çıkamadığımı ve gündüz vardiyasında bunun ilerde sorun yaratacağını belirtti. Konuşmanın başında ideallerimden bahsetmiştim oysa. Ne kadar salağım ya ne kadar salak!

   O konuştukça benim suratım daha da düştü çünkü hiç böyle bir konuşmayı hesaba katmamıştım. Gece çalışmamı önerdi. Bende gece çalışmanın sağlığımı çok bozduğunu belirterek kabul etmedim. Tatlı bir şekilde ayrılalım o zaman diyerek noktayı koydu. İstifamı yazdım. Giriş kartlarımı verdim. Sekreter arkadaşıma söyledim ilk. Beni sakinleştirmeye çalıştı. Ne yapacağımı bilmiyordum çünkü. Her şey çok ani oldu. Sonra bilgisayarımı kapatıp masamdaki eşyaları topladım. Eşyalarımı çantama koydum. Daha sonra koltukta oturup çıkış saatimi bekledim. Dakikalar geçmek bilmedi. Seda'yı aradım. Artık çalışmayacağımı söyledim. Kız da neye uğradığını şaşırdı. Ona bunları anlatırken ağlamaya başladım. Aylardır ağlayamıyordum. Sesim o kadar kötü çıkıyordu ki ağlamaktan konuşamıyordum bile. Güçlü durmaya çalışıyordum ama başaramıyordum anlayacağın. Ağladıktan sonra elimi yüzümü yıkadım. Ofisteki arkadaşlarım teselli ettiler. Daha sonra herkesle tek tek vedalaştım. Onlar da bu duruma şaşırdılar haliyle. Ofisten çıkarken sesim titriyordu ve son cümlem ''Her şey için teşekkür ederim'' oldu. Eve nasıl gittim o yol nasıl geçti bilmiyorum. Hala kendime gelemedim. Ash'le telefonda konuştuk. Duruma epey sinirlendi ve bu haksızlığı kabul etmedi. Daha sonra eve gittim. Yol boyunca aileme bu durumu nasıl açıklayacağımı düşündüm. Eve yaklaştıkça nefesim daha çok daraldı. Annemler beni yemeğe bekliyordu her zamanki gibi.

   Annem bir şeylerin ters gittiğini anladı. Ona üzgün bir ifadeyle işten ayrıldığımı söyledim. Ev birdenbire sessizleşti. Babamın biraz suratı düştü. Annemin üzgün surat ifadesi yine ortaya çıktı. Bende mahcup bir ifadeyle sofradaki tuza baktım. Ailem bu durumu anlayışla karşıladı bende üzüntüyle. Onlar yemek yemeye başlarken ben ağlayarak üstümü değiştirdim. Annem ağlamamı her şeyin bir gün düzeleceğini söyledi. Babamsa askerden sonra yine iş bulacağımı söyledi. Daha sonra teyzemle konuştum. Ezgi ve Öznur da bu durumu şaşkınlıkla karışık üzüntüyle karşıladı. Çok alışmıştım her şeye. Oradaki insanlara, işime, sabahları erken uyanmaya vs. Şimdi bütün bunlara veda etmek benim için çok ağır oldu. Üzüntüden şu an ne yazacağımı bile bilmiyorum. Artık yazı yazmak bile istemiyorum. İçimden gelmiyor hiçbir şey. Bugün işsiz kalışımın ilk günüydü. Saatlerce oturup boş duvarı seyrettim ve salaklığıma sövdüm bol bol. Toparlanamıyorum blog. Hayatım mahvoluyor ve ben toparlanamıyorum. Yine bir şeyi daha elime yüzüme bulaştırdım. Zaten hayatım boktandı bu olay da tuz biber oldu. Mart'a kadar nasıl kendimi toparlarım bilmiyorum. Ne istediler benden onu hiç anlamıyorum. Namusumla torpilsiz bir şekilde çalışmaya çalışıyordum ama görüyorum ki bunlar yetmiyor iş dünyasında. Katlandığım onca mobbingi nasıl unutacağımı düşünüyorum sadece. Emeklerim, geceleri uykusuz kalışlarım hep boşunaymış onu anladım. Ben karmaya inanıyorum. Ne yaşatırlarsa onu yaşayacaklar elbet. Yine o dipsiz kuyuya düştüm. İşin kötüsü bu sefer beni yukarı taşıyacak bir halatım yok. Allah karetsin. Yapayalnızım. Yapayalnız. 

You Might Also Like

9 kişi benim de tuzum olsun dedi

  1. Yorumum nasıl karşılık bulur hiç bilmiyorum fakat yazının son kısmını okurken cevap yazma hissi oluştu bende. "Namusumla torpilsiz bir iş" kısmı etkiledi çünkü ben de şimdiye kadar hep böyle çalıştım ve yaz başında kapı önüne kondum. Ortada bir neden de yok iken. Kem küm. Çıkarken beni pohpohlamalar filan. Çok üzüldüm ve ağlamamak için zor tuttum kendimi çünkü kötü günler geçirdiğim bir zamandı. Her şey bok gibi giderken bir de bu çıkmıştı. 10 dakikada ofisten çıktım. Bir daha da yüzlerini ve seslerini duymak istemedim. İşimi severek yapmasaydım belki bu kadar üzülmezdim. Kaç ay oldu hala bir iş bulamadım. Yalan yok. Fakat hala torpilsiz, sadece ben olduğum için işe alınacağım bir yer arıyorum. Olur olmaz bilemiyorum. Deniyorum. Tek bildiğim bir şey var. Hibir kurum veya kişi bu kadar emeği haketmiyor. Ben çok ödün vererek çalıştım. Karşılığı bu. Bok gibi insanlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazdığın cümlelerin altına imzamı atmak istiyorum. Çünkü ben de aynı şeyleri hissediyorum şu an. Ben de aynı şeyleri yaşadım kısmen çünkü. Kimseye kötülük etmedim ama görüyorum ki kötü olmak arkadan iş çevirmek yağcılık yapmak gerekiyormuş. Çok severek yapıyordum işi, ofisteki arkadaşlarımı epey seviyordum. Bu saatten sonra nasıl iş bulacağımı bilmiyorum. Aileme yük olmak istemiyorum asla. Çok zamansız oldu bu durum Zihin.

      Sil
  2. Karmaya inan Vişne, ben inanıyorum. Bu düşüşü bir kurtuluş olarak gör, burada yaşadıklarından ders çıkar. İnan bir sonraki işinde bunları yaşamayacaksın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bütün bu olanları hala unutamıyorum Sed. Umarım Karma gerçekleşir. Keşke böyle olmasaydı. Bir sonraki işimde bunları yaşamayacağım kesinlikle. Blogda da gerçek hayatta da yanımda olduğun için çok teşekkür ederim.

      Sil
  3. üzülme, Vişne sen şu an zannediyorsun ki sadece benim başıma geliyor bunlar ama yalnız değilsin benim de başıma geldi aynı şey seni o kadar iyi anlıyorum ki ben de okulu bırakıp çalışmaya başlamıştım işe girdim öğlen yemeğinde kadın bana herkesin içinde sen git canım olmuyor dedi o kadar üzüldüm ki bizim komşumuzun bir kızı vardı güzel havalı bir şey ona hediye kolye almıştı o gün de avon kataloğunu verip istediğini seç demişti gülümseyerek. bende onları izlemiştim aynı günde işten çıkarıldım zaten eve giderken evdekilere ne söyleyeceğimi düşünerek gözlerim yaşlı gittim bunu niye anlattım sen de bir sorun yok sadece senin başına gelmiyor kendine kızma malesef bu ülkede namusuyla çalışıp işine bakan insanlara yer yok bende yaşadım biliyorum üzülme sen insan gibi insansın Allahın sana yardım edeceğine inanıyorum sadece kendini bırakma bırakırsan eğer onlar sevinecek senin hayatınsa kötüye gidecek, elbet bir gün zalimlerde ağlayacak!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yaşadığın olaya gerçekten çok üzüldüm. Bütün bunları gerçekten haketmiyorsun kkumer. Ben de okulu bırakıp işe girmiştim biliyorsun. Hatta o dönem hayatımın en kötü dönemiydi. Sen de bu dönemi atlatacaksın bence. Birdenbire olmayacak elbette ama zamanla o dönemden çıktığını anlayacaksın yeter ki kendine inanmaktan vazgeçme. Başkalarının mutluluğuna takılma bence. Gerçi ben de aynısını yapıyordum ama bir faydasını görmedim. Teşekkür ederim güzel sözlerin için. Sen de çok değerli bir insansın. Umarım hep istediğin şeyler olur hayatında. Üzme kendini olur mu.

      Sil
  4. Vişne, gerçekten çok üzüldüm. Ama lütfen kendini umutsuz ve çaresiz hissetme. Her karanlığın bir aydınlığı vardır unutma, bunu da atlatacaksn. Çok yoruluyordun, belki çok daha iyisi için buradan ayrılmışsındır.. sabret lütfen..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sabretmekten başka şansım yok galiba Moira. Bütün bu olanları hala anlamlandıramıyorum. Kendi halimde çalışıp gidiyordum. Çok kötü oldu bu olay. Umarım dediğin gibi atlatırım. Teşekkür ederim.

      Sil
  5. Yaşadığın şeylerin kolay şeyler olmadığının farkındayım ama tüm bunların ötesinde ruhunu o kadar karartmışsın ki, negatif yönün satırlarına da yansımış. İşe bakış açını değiştirmekle başlamaya ne dersin? Huzur durumlarda olaylarda değil, tamamen içimizde. Keşfetmen dileğiyle <3 :)

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Subscribe

subscibe